۱۳۹۷ آذر ۳۰, جمعه

تروریسم و ​​مواد مخدر و موشک، هدایای شوم جمهوری اسلامی برای اروپا




علی خامنه‌ای در دیدار با برخی از خانواده‌های کشته‌شدگان جنگ ایران و عراق و جنگ سوریه، ضمن مطرح ساختن ادعای شکست خوردن طرح «تابستان داغ»، طرحی که به گفته او قرار بود تغییر حکومت در ایران را رقم بزند، هشدار داد ممکن است این طرح در سال آینده خورشیدی در دستور کار آمریکا قرار گیرد. صحبت‌های علی خامنه‌ای در این دیدار، اگرچه پر از تناقض بود، ولی حکایت از این امر دارد که جمهوری اسلامی سخت نگران بقای خود در ماه‌های آینده است. در همین زمینه علی خامنه‌ای از مسئولین خواست «تلاش‌شان را مضاعف کنند» تا «دشمنی که از در بیرونش می‌کنند از پنجره داخل نشود.»
در همین رابطه نباید هشدار غلامرضا جلالی رئیس «سازمان پدافند غیرعامل» را نادیده گرفت که گفته است «جمهوری اسلامی در آستانه چهلمین سالگرد انقلاب در شرایط تهدید ویژه‌ای قرار دارد». البته این تهدید بیش از آنکه ار سوی دولتی خارجی متوجه جمهوری اسلامی باشد، از سوی مردمی است که بنا بر آمار «مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی» زیر خط فقر زندگی می‌کنند. بنا بر این آمار، که هفته گذشته انتشار یافت، در فاصله بهار تا تابستان سال جاری خط فقر ۱۱ درصد افزایش داشته است.

نارضایتی‌های عمومی، تهدیدی برای نظام

«دشمن» واقعی این نظام، کارگران، مالباختگان، معلمان، بازنشستگان، و یا خدمه شرکت هواپیمایی ملی  هستند، که نه به دعوت «قدرت‌های خارجی» بلکه به خاطر شرایط معیشتی اسفناک‌ به خیابان آمده‌اند و باز هم خواهند آمد. البته نمی‌توان فشارهای خارجی رو به افزایش را نادیده گرفت. تحریم‌های آمریکا در انزوای اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی بی‌تاثیر نیست و نخواهد بود. آخرین نمونه، تصمیم شرکت ملی نفت چین (CNPC) به خروج از طرح بهره‌برداری از فاز ۱۱ حوزه گازی پارس جنوبی است. این شرکت چینی جانشین توتال فرانسوی بود که بلافاصله پس از خروج آمریکا از برجام این پروژه را ترک کرد.
ماه عسل جمهوری اسلامی و اروپا نیز، با وجود تلاش های فدریکا موگرینی، مقام ارشد سیاست خارجی و امنیت اروپا، رو به پایان است. هر روز بیش از پیش نگرانی‌های اروپا نسبت به سیاست‌های جمهوری اسلامی افزایش می‌یابد. در آخرین نشست وزرای کشورهای عضو اتحادیه اروپا، که دوشنبه ۱۰ دسامبر در بروکسل برگزار شد، بررسی این نگرانی‌ها در دستور کار قرار داشت. اگر فدریکا موگرینی حفظ برجام و راه‌‌اندازی ساز و کار ویژه برای دور زدن تحریم‌های آمریکا را جهت بررسی مطرح کرده بود، برخی از کشورها، از جمله آلمان و فرانسه، برنامه‌های موشکی جمهوری اسلامی، یرونده اقدامات تروریستی تهران در کشورهای اروپایی و سیاست منطقه‌ای این کشور را روی میز قرار دادند.
هایکو ماس وزیر خارجه آلمان، در دیداری که با رسانه‌های کشورش در خاتمه این نشست داشت، گفت «ما باید با ایران درباره اقداماتش در سوریه، برنامه موشک‌های بالستیک این کشور و فعالیت‌های سازمان‌های اطلاعاتی‌اش در اروپا صحبت کنیم زیرا ما با این سیاست‌ها موافق نیستیم و نخواهیم پذیرفت که ادامه پیدا کنند». وزیرخارجه آلمان در ادامه افزود «اگرچه گفتگو در رابطه با این موضوعات برای ایران خوشایند نخواهد بود، ولی ما باید این کشور را برای تغییر در سیاست‌ها و رفتارش تحت فشار قرار
دهیم.»

تهدید‌های موشکی

نهاد‌های اطلاعاتی اروپا شدیدا نگران آزمایش‌های موشکی جمهوری اسلامی، به ویژه آزمایش‌های اخیر، هستند. جمهوری اسلامی، بر مبنای اطلاعاتی که در اختیار نهاد‌های امنیتی اروپایی است، در سال جاری میلادی حداقل ۸ آزمایش موشکی انجام داده است. حداقل دو موشک با قابلیت حمل کلاهک اتمی و با بُردی که می‌تواند کشورهای جنوب شرقی اروپا را هدف قرار دهد، آزمایش شده‌اند. جمهوری اسلامی که ابتدا در رابطه با خبر این آزمایش‌های موشکی سکوت اختیار کرده بود، در روزهای گذشته آن را تائید کرد. اظهارات اخیر امیرعلی حاجی‌زاده، فرمانده هوافضای سپاه پاسداران، مبنی بر اینکه در سال بین ۲۰ تا ۵۰ آزمایش موشکی در جمهوری اسلامی انجام می‌گیرد، اگرچه کمی اغراق‌آمیز به نظر می‌رسد، ولی بر این نگرانی‌ افزوده است. این مقام سپاه همچنین می‌افزاید که «ما محدودیتی در خصوص بُرد موشک‌هایمان نداریم». به بیان دیگر این ادعاهای مقامات ایران اظهارات مقامات آمریکایی در ارتباط با موشک‌های بالستیک جمهوری اسلامی را تائید می‌کند. یک مقام ارشد نظامی بریتانیایی، ژنرال نیک کانتر، به دولت کشورش پیشنهاد کرده خود را «برای جنگ با ایران آماده سازد». ژنرال نیک کانتر که سابقه حضور در عراق و افغانستان را دارد، در حال حاضر به عنوان مدیر «انستیتوی سلطنتی خدمات همگانی» ارتش خدمت می‌کند.
قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت، ساخت این موشک‌ها در جمهوری اسلامی ایران را ممنوع ساخته است. در روزهای گذشته آنتونیو گوترش دبیرکل سازمان ملل متحد، در گزارش جدید خود به شورای امنیت، بار دیگر شواهدی از حمایت تسلیحاتی  جمهوری اسلامی از حوثی‌ها در یمن را ارائه داد. به گفته آنتونیو گوترش، دو سکوی پرتاب موشکی که حوثی‌ها در اختیار داشتند، در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ میلادی در جمهوری اسلامی ساخته شده‌اند. دبیرکل سازمان ملل متحد در همین گزارش اشاره می‌کند که قطعاتی از موشک‌های «قیام۱» نیز در زرادخانه‌های شبه‌نظامیان یمن پیدا شده است. شورای امنیت سازمان ملل متحد قطعنامه‌ای را در ژانویه سال ۲۰۱۶ میلادی به تصویب رساند که جمهوری اسلامی را از ارسال اسلحه و مهمات به یمن منع می‌کند.

حسن روحانی هم تهدید کرد

اگرچه چند سالی است که صحبت از حمایت تسلیحاتی جمهوری اسلامی از طالبان می‌شود، ولی برای اولین بار در هفته گذشته مقامات افغانستان رسما این خبر را تائید کردند. پلیس افغانستان شنبه ۸ دسامبر در ولایت غزنی در جنوب این کشور، توانست تعدادی موشک ضدتانک و راکت‌های ساخت ایران از نوع «فجر» را در مخفیگاه طالبان کشف کند. غلام‌داود تزه‌خیل، فرمانده پلیس ولایت غزنی اعلام کرد عمده جنگ‌افزارهای کشف شده بدون شک ساخت جمهوری اسلامی ایران هستند. البته سفارت جمهوری اسلامی در کابل این خبر را بلافاصله «توط‌ئه دشمن برای تخریب روابط پویا و سازنده دو کشور» خواند.

این تنها سپاه پاسداران نیست که از زبان تهدید‌آمیز علیه غرب استفاده می‌کند. حسن روحانی، که عده‌ای در غرب هنوز اصرار دارند او را نماد اعتدال معرفی کنند، همین زبان را در سخنرانی‌اش در دومین کنفرانس رؤسای مجالس ایران، افغانستان، پاکستان، ترکیه، روسیه و چین، که در تهران برگزار شد، استفاده کرد. روحانی به اروپا هشدار داد که اگر به وعده‌هایشان در رابطه با ایجاد مکانیسمی برای ادامه خرید نفت جمهوری اسلامی عمل نکنند زیر «آوار مواد مخدر، سیل پناهجویان، بمب‌ها و ترورها» دفن خواهند شد.
البته بیش از تهدید باید گفت که حسن روحانی از واقعیت‌ها صحبت کرده است. کشف ۲۶۸ کیلو هروئین در بندر ایتالیایی جنوا از یک کشتی ایرانی که در بندرعباس بارگیری کرده بود، بیش از آنکه تهدیدی باشد، واقعیت غیرقابل انکاری است که اروپا را شدیدا نگران ساخته است. افسر ایتالیایی که این عملیات را رهبری می‌کرد و با نام مستعار Bike شناخته شده است، به رسانه‌های ایتالیا گفته است، «غیرقابل تصور است که محموله‌ای به این بزرگی بدون اینکه مسئولین گمرگی ایران از آن خبر داشته باشند بارگیری شده باشد».

در رابطه با گسیل پناهجویان به سمت اروپا نیز سال گذشته عبدالرضا رحمانی‌فضلی وزیر کشور جمهوری اسلامی، با زبانی بس واضح‌تر از حسن روحانی اروپا را تهدید کرده بود: «اگر ما برای ۲۴ ساعت چشم‌هایمان را ببندیم، یک میلیون پناهجو راهی اروپا خواهد شد». کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در امور پناهندگان اخیرا در آماری که منتشر ساخته است اشاره به افزایش پناهجویان ایرانی و افغان‌هایی کرده است که به اتکای جمهوری اسلامی به اروپا می‌آیند.

تروریسم جمهوری اسلامی در اروپا

تهدید به صدور تروریسم به اروپا نیز واقعیت دیگری است. در حال حاضر در ۶ کشور اروپایی دو پرونده در رابطه با اقدامات تروریستی جمهوری اسلامی در جریان است. پرونده اول که کشورهای فرانسه، آلمان و بلژیک را درگیر ساخته است به طرح بمب‌گذاری در نشست سالیانه سازمان مجاهدین خلق در حومه پاریس باز می‌گردد. یکی از بازداشت شدگان در این رابطه دیپلماتی است که تا لحظه دستگیری دبیر سوم در سفارت جمهور اسلامی در وین بوده است. پرونده دوم مربوط به طرح ترور سه عرب ایرانی در کشور دانمارک توسط یک ایرانی- نروژی است که در کشور سوئد دستگیر شده است. این فرد چند روز قبل از بازداشت از سفری به ایران به اسکاندیناوی بازگشته بود.

کشف انباری از مهمات در یکی از محلات صوفیه، پایتخت بلغارستان، و بازداشت دو ایرانی در این رابطه بار دیگر نام جمهوری اسلامی را به عنوان کشوری تروریست‌پرور مطرح ساخت. اسلحه‌های کشف شده در صوفیه (۶۵ کلاشنیکف، ۳۷ اسکورپیون و ۴۳ تپانچه ماکاروف، بعلاوه ۴۰ هزار فشنگ و مقداری مواد منفجره) به گفته ایوایلو اسپیریدونف فرمانده نیروهای ویژه مقابله با تبهکاری سازمان یافته بلغارستان، تسلیحاتی هستند که تروریست‌ها  یا نیروهای ویژه پلیس از آنها استفاده می‌کنند. این فرمانده بلغاری بعید می‌داند که مشتریان این محموله سازمان های تبهکار باشند. در محل زندگی دو ایرانی بازداشت شده، که مقامات بلغاری نام‌ آنها را فاش نکرده‌اند، ابزار لازم برای جعل مدارک چند کشور اروپایی نیز به دست آمده است. تحقیقاتی که به کشف این انبار تسلیحاتی منجر شد، سه ماه قبل با بازداشت سه ایرانی دیگر آغاز شده بود. با توجه به اینکه بلغارستان عضو اتحادیه اروپاست، انتقال اسلحه ار این کشور به دیگر کشورهای اروپایی چندان مشکل نیست.

اظهارات اخیر صادق لاریجانی رئیس قوه قضائیه، که  تظاهرات «جلیقه زردهای» فرانسوی را نتیجه «گسترش بیداری اسلامی به اروپا» و «لبیک» به پیام سال گذشته علی خامنه‌ای به جوانان غرب تعبیر می‌کند، اگرچه  تا حدی اغراق و چاپلوسی است،  ولی با توجه به حمایت مالی جمهوری اسلامی از برخی گروه‌های چپگرای اروپایی، مانند «پودموس» در اسپانیا، زیاد هم دور از واقعیت نیست که دست دراز اسلامیست‌هایی مانند جمهوری اسلامی را در اغتشاشات کشورهای اروپایی یافت که از مشکلات واقعی و اعتراضات شهروندان این قاره به سود اهداف خود سوء استفاده می‌کنند.


۱۳۹۷ آذر ۲۲, پنجشنبه

جمهوری اسلامی جان می‌کَنَد






جمهوری اسلامی دارای دو ماشین بسیار پر هزینه برای بقاست: ۱) ماشین سرکوب متشکل از قوای قهریه که چند لایه (۱۶ سازمان امنیتی)، فراگیر (بسیج در سطح محلات)، و بدون خط قرمز است، به هیچ نهاد عمومی پاسخگو نیست، و بخشی از بودجه‌ی آن از منابع پنهان مثل قاچاق تامین می‌شود، و ۲) ماشین تبلیغات که مدام دروغ و نیمه دروغ و مهمل می‌سازد و می‌پراکند و مسئول تشویش افکار عمومی است در حالی که اطلاع‌رسانان تحت همین عنوان محاکمه و زندانی می‌شوند.

راهبرد‌های حکومتی

اما این دو ماشین برای کنترل اعتراضات عمومی کافی نیستند. راهبردهایی باید در پیش گرفته شود تا مردم را از اعتراض پشیمان کند. برای پیشبرد این راهبردها و در نتیجه کنترل اجتماعی (و نه صرفا امنیتی) اعتراضات، همه‌ی قوا و نهادها با هم همکاری می‌کنند چون همه منافع خود را در خطر سقوط حاکمیت می‌بینند. همه‌ی قوای جمهوری اسلامی بسیج شده است تا از این گردنه ی پر خطر عبور کند. سربالایی این گردنه چنان تیز و نظام چنان فرسوده شده که به نفس‌نفس افتاده است.
در این نوشته به پنج راهبرد برای مهندسی نارضایتیها و اعتراضات که در یک سال اخیر و بعد از اعتراضات دی 96 به شدت مورد توجه مجموعهی حکومت قرار گرفته است میپردازم. برای دریافت این راهبردها باید خود را در مقام اعضای شورای امنیت ملی و فرماندهان سپاه و مشاوران خامنهای قرار دهید و برای کنترل اوضاع ایده بدهید.

حسابکشی صوری

موج استیضاح یا جمعآوری امضا برای استیضاح وزرا که اکثر آنها را شامل میشود (و بعدا به استیضاح رئیس مجلس هم بسط یافت) راهبردی برای اقناع عمومی در این موضوع است که نهادهای جمهوری اسلامی قدرت این را دارند که مسئولان را حسابکشی کنند. البته با برکناری چند وزیر یا خبر استیضاح چند وزیر دیگر که مدام تایید و تکذیب میشود یا امضاهای استیضاح که مدام کم و زیاد یا پس گرفته میشود هیچ اتفاقی نمیافتد. در این میان برخی از اعضای مجلس (مثل 18 عضو مجلس از استان صفهان) استعفا میدهند، استعفایی که هیچگاه تحقق نمییابد و اعضای مجلس روی صندلیهای خود میمانند.

مقامات از یک نهاد به نهاد دیگر رفته و بعد از معارفه و خداحافظی در بر همان پاشنه میچرخد که قبلا میچرخیده است. این راهبرد تنها به کار اقناع کسانی میآید که هنوز صورت ظاهر ساختار جمهوری اسلامی یعنی تفکیک صوری قوا و نظارت (سلاخی شده) مجلس را باور دارند و متوهمانه امید دارند که اتفاقی در ایران بیفتد. البته در شرایطی که هنوز برخی از ساکنان اروپا و امریکا (ایرانی و غیرایرانی) به انتخابات در ایران باور دارند این راهبرد یک شوخی محض نیست و کسانی که آن را دنبال میکنند میدانند که در قلمروهایی موثر واقع میشود.

 تداوم وعدهها

در حالی که 600 هزار نفر از آذر 96 تا آذر 97 به افراد تحت پوشش کمیتهی امداد پیوستهاند، نرخ تورم مواد غذایی و مسکن 70 تا 90 درصد افزایش داشته و کارگاههای تولیدی یکی بعد از دیگری تعطیل یا نیمهتعطیل میشوند روزی نیست که مقامات دولتی وعدهی تازهای را مطرح نکنند: 200 هزار تومان بستهی غذایی یا حمایتی برای محرومان، پرداخت سود سهام عدالت، افزایش حقوق 20 درصدی، و اینکه همهی انبارها پر از مواد مورد نیاز کشور است و کمبودی رخ نخواهد داد. این وعدهها در حالی مدام مطرح میشوند که حقوق کارگران بسیاری از واحدها چند ماه به تعویق افتاده، مزایای کارکنان دولت پرداخت نمیشود، و دولت در یک سال گذشته مشغول فروش ارز در بازار برای تامین بودجه بوده است. طرح بنزین 5000 تومانی و بعد پس گرفتن آن بخشی از همین بازی با روح و روان کسانی است که معیشتشان به سوخت وابسته است و میدانند با گران شدن آن همهی کالاها و خدمات گران خواهند شد. جمهوری اسلامی همچنان تلاش دارد با پرتاب چند لقمه ناراضیان را به این نتیجه برساند که بهتر است با همین نظام فاسد و ناکارآمد کنار بیایند در حالی که سالانه دهها میلیارد دلار هزینهی فساد، اتلاف (ناشی از ناکارآمدی)، رانت، و مداخلات نظامی میشود.

تهدید امریکا و اسرائیل

ناسزاگویی و تهدید ایالات متحده و اسرائیل در یک سال گذشته سیر صعودی داشته است. مقامات دولت روحانی که در دوران اوباما از حجم ناسزاگویی با امریکا و اسرائیل کاسته بودند تا برجام را به انجام برسانند به جمع خامنهای و گروه کر وی پیوستهاند. هر چه فشار تحریمها افزایش داشته و صدور نفت کاهش داشته آنها بیشتر برای ایستادگی در برابر «دشمن» به خود مدال آویزان کردهاند. مقامات ارتش نیز در سالهای اخیر برای عقب نماندن از فرماندهان سپاه و گرفتن سهمی در رانتها و بودجههای مخفی و غیر رسمی و بسط قدرت در حوزههای اقتصادی به این نوع بیان دامن میزنند. حاکمان برای ابراز قدرت به دولتهایی که هزاران کیلومتر فاصله دارند و نقش چندانی در روند امور کشور ندارند ناسزا میگویند.

سوار شدن بر موج

حضور بسیجیان در برخی از اعتراضات (مثل اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه و فولاد اهواز) (فارس 8 آذر 1397) و حمایت از معترضان با آوردن عکس خامنهای با هدف تغییر جهت اعتراضات از حکومت به برخی مقامات دولتی و انحراف خواستهها صورت میگیرد. جمهوری اسلامی چهل سال است که با معرفی کردن خود به عنوان رژیم انقلابی (که انقلاب علیه آن معنایی ندارد) و طرفدار ضعفا با شعارهای دروغین عدالتخواهانه تلاش کرده هرگونه حرکت عدالتخواهانه را منتفی سازد. فاسدترین و ثروتمندترین چهرههای نظام (مثل رهبر جمهوری اسلامی) در هالهای از زهد و ریاضت به مردم معرفی میشوند تا آنها فلاکت خود را به قدرتهای خارجی و مخالفان داخلی نسبت دهند.

جنگهای ابدی در منطقه

جمهوری اسلامی برای فروختن امنیت قبرستانی موجود به مردم ایران به عنوان دستاورد خود تا جایی که بتواند و منابعاش اقتضا کند نخواهد گذاشت صلحی در یمن و سوریه و افغانستان برقرار شود. جمهوری اسلامی در یازده بار مذاکرات صلح سوریه و سه بار مذاکرات صلح یمن نقش مخرب خود را ایفا کرده تا این دو کشور همچنان در تنش باقی بمانند. هر جا که در منطقه آتشی برپا شود جمهوری اسلامی بر روی آن بنزین خواهد ریخت و به این کار تداوم میبخشد. تا زمانی که جمهوری اسلامی در این جنگها نقشی داشته باشد مردم آن کشورها روی صلح را نخواهند دید. حضور در جنگها و تنشهای منطقهای برای وفاداران به نظام غرور «بسط نفوذ» و برای غیرخودیها ترس از ناامنی به بار میآورد.

مقامات به ویژه برای نشان دادن این نکته که تحریمها در رفتار آنها تاثیری نگذاشته به روال سابق به آتشافروزیها و خاصهخرجیهای خود ادامه میدهند چون نظامهای اقتدارگرا فاقد آیندهنگریاند و آنقدر به تصمیمات و کنشهای نادرست خود ادامه میدهند تا هم خود و هم جامعهی متناظر آنها فرو بپاشد . در یک دورهی کوتاه چند ماهه رفتار آنها تحت فشارهای خارجی تغییر نمیکند اما اگر به خوردن جام زهر یا نرمش قهرمانانه اقدام نکنند به سرنوشت ونزوئلا یا اتحاد جماهیر شوروی دچار میشوند. معترضان وضع موجود در این شرایط بجای اقدام به نظاره مینشینند تا رژیم هر چه بیشتر تضعیف شود تا با هزینه‌ی کمتری به مقابله با آن بپردازند. همین امر به حکومت فرصتی دیگر برای جمع و جور کردن اوضاع خود می‌دهد.